Potage     Appetizer

مواد لازم

1. مرغ پخته شده و ریش شده ۲ پ
2. آب مرغ بدون زرد چوبه ۲ لیوان
3. سیب زمینی پخته شده ۲ عدد
4. کرفس پخته شده ۱ پ
5. اسفناج ریز شده ۲ پ
6. پیاز ۱ عدد
7. خامه ۲۰۰ گرم
8. آرد ۳ ق. غ.
9. کره ۱۰۰ گرم

نمک وفلفل

نکات کلیدی

• سوپ غلیظ قرون وسطائی فرانسه
• سیب زمینی + کرفس + پیاز پخته مخلوط با مخلوط کن یا غذا ساز
• مواد بالا + آب مرغ + مرغ روی شعله
• تفت آرد و کره و خامه
• آرد و کره و خامه + اسفناج مخلوط به مواد بالا وقتی جوش خورد
• دوباره که جوش خورد تقریبا آماده است.
• میتوان به آرد و کره شیر هم زد.

  

1. ادویه گوشت: زیره سیاه و گشنیز
2. ادویه مرغ: زنجبیل
3. ادویه ماهی: زیره سیاه و زنجبیل
4. پیاز خرد کرده چاپ کردن chopping
5. به پیاز نگینی بورنای میگن
6. به پیاز خلالی ژولین میگن
7. یه خرد کردن سبزی شیفونات میگن

حمافت بشر انتها ندارد.

یه جمله ای توو کتاب سینوهه هست که خیلیا شنیدند و خیلی ترکونده، سینوهه پزشک مخصوص سلطنتی آخِن اتون فرعون مصر بود که در سال‌های ۱۳۳۴–۱۳۵۱ پیش از زادروز مسیح می‌زیسته است. در هنگام تولد سینوهه را در یک سبد دست باف گذاشته و به رود نیل سپرده‌اند و خانواده‌ای فقیر او را یافته و به فرزندی بزرگ می‌کنند.

بعدها، سینوهه شبی را به مستی کنار نیل به خواب می رود و صبح روز بعد یکی از برده های مصر که گوش ها و بینی اش به نشانه بردگی بریده بودند را بالای سر خودش میبیند، در ابتدا میترسد، اما وقتی به بی آزار بودن آن برده پی می برد، با او هم کلام میشود.

برده از سینوهه خواهش میکند او را سر قبر یکی از اشراف ظالم و معروف مصر ببرد و چون سینوهه با سواد بود، جملاتی که خدایان روی قبر آن شخص ظالم را نوشته اند برای او بخواند.

سینوهه از برده سئوال میکند که چرا میخواهد سرنوشت قبر این شخص را بداند و برده می گوید سال ها قبل من انسان خوشبخت و آزادی بودم، همسر زیبا و دختر جوانی داشتم، مزرعه پر برکت اما کوچک من، در کنار زمین های بیکران یکی از اشراف بود. روزی صاحب این قبر با پرداخت رشوه به ماموران فرعون زمین های مرا به نام خودش ثبت کرد و مقابل چشمانم به همسر و دخترم تجاوز کرد و بعد از اینکه گوش ها و بینی مرا برید و مرا برای کار اجباری به معدن فرستاد، سالهای سال از دختر و همسرم بهره برداری کرد و آنها را بعنوان خدمتکار فروخت و الان از سرنوشت آنها اطلاعی ندارم، اکنون از کار معدن رها شده ام، شنیده ام آن شخص مرده است و برای همین آمده ام ببینم خدایان روی قبر او چه نوشته اند؟

سینوهه با برده به قبرستان می رود و قبرنوشته ی آن مرد را اینگونه می خواند

“او انسان شریف و درستکاری بود که همواره در زندگی اش به مستمندان کمک می کرد و ناموس مردم در کنار او آرامش داشتد و او زمین های خود را به فقرا می بخشید و هر گاه کسی مالی را مفقود می نمود ، او از مال خودش ضرر آن شخص را جبران می کرد و او اکنون نزد خدای بزگ مصر (آمون) است و به سعادت ابدی رسیده است.

در این هنگام ، برده شروع به گریه می کند و می گوید: آیا او انقدر انسان درستکار و شریفی بود و من نمی دانستم؟ درود خدایان بر او باد.  ای خدای بزرگ ای آمون مرا به خاطر افکار پلیدی که در مورد این مرد داشتم ببخش.

سینوهه با تعجب از برده می پرسد که چرا علیرغم این همه ظلم و ستمی که بر تو روا شده ، باز هم فکر می کنی او انسان خوب و درستکاری بوده است؟

و برده این جمله ی تاریخی را می گوید که : “وقتی خدایان بر قبر او اینگونه نوشته اند، من حقیر چگونه می توانم خلاف این را بگویم؟”

و سینوهه بعد ها در یادداشت هایش وقتی به این داستان اشاره می کند، مینویسد:

آنجا بود که پی بردم حماقت نوع بشر انتها ندارد و در هر دوره می توان از نادانی و خرافه پرستی مردم استفاده کرد.

من آدم بسیار خطرناکی بودم چون فهم کم و اعتقاد زیاد و راسخی داشتم اخه آدمی که فکر کنه جلوتر از همه هست و همه چیرو میدونه و در جهت رشد خودش قدمی بر نداره خب خطرناکه، ما باید یاد بگیریم دریایی از اطلاعات به عمق کمتر از میکرون رو کنار بزاریم و هر آنچه رو که تخصص داریم و یا دوست داریم رو ارتقا بدیم اونوقت خودمون از خودمون راضی تره.

من که هنوزم خیلی وقتا فکر میکنم که در بیرون خودم شناورم و دارم خودمو میبینم کدوم خود واقعیم هست خودمم گاهی شک میکنم، یادمه تراپیستم میگفت باید همیشه اعتقاد داشته باشی منم همینو توو زندگیم پیشه گرفتم و امروزه فقط اعتقاد به درستکاری دارم چرا که اعتقاد به درستکاری از خود درستکاری درست تره.

اییی جانم این آدمی که هنوز نتونسته یه جفت برا خودش پیدا کنه ولی از درس و مشق فارغ شده و این خودش آغاز یه زندگی تازه هست که میتونه حالا با خیال راحت اللی تللی کنه و حالا دیگه دیپلم گرفتم و کسی نمیتونه منومسخره کنه برو بچه تورو چه به عاشقی !!! توو دبیرستان یه معلم زبان داشتم که هر جا منو میدید سعی میکرد ازم دوری کنه چون میدونست الان میام و ازش میپرسم آقا آقا چطوری میشه رفت خارج ؟ خارج رو خوب اومدم ولی واقعا” همیشه ازش همین سوال رو میکردم آخه برا من هر جایی بیرون از ایران خارج بود و فقط میخواستم از ایران برم بیرون، حالا هر کجا اصن نا کجا آباد فقط بیرون از ایران باشه. یه روز بطور اتفاقی که خونه دوستم مشغول بازی پینگ پنگ بودیم دوستم که لعنت خدا بر او نباد بمن گفت رضا تو که عشق بیرون رفتن از ایران رو داری، کشتیرانی جمهوری اسلامی برا اعزام خارج دانشجو استخدام میکنه من که فقط یه بعدی به زندگی نگاه میکردم له له زنان گفتم چجوری؟ اونم برام توضیح داد و بدو بدو رفتیم و روزنامه خریدیم و فرم های مربوطه رو که همون روز آخرین مهلتش هم بود پر کردیم و رفتیم اداره پست و ارسال کردیم و چند ماه بعد آزمون ورودی و معاینات پزشکی و ….. یک سال بعد آماده برا رفتن آره واقعا یک سال طول کشید و بعد از آخرین مصاحبه بمن گفتند که برم برا پرواز هندوستان بلیط نهیه کنم اخه چرا من؟ نمیدونم شاید کلاف زندگی منو که یکی میبافت رو اونا تهیه میکردند و میدونستند چه بلایی میخواد سرم بیاد.

بهرحال منم رفتم خبابون بهار یه آژانس شیک و پیک که وقتی وارد شدم، داشتم با نگاه کردن به در و دیوار به جلو حرکت میکردم که صدای یه دختری منو به خودش جلب کرد- آقا بفرمایید اینجا- اونجا چرا اونجا ؟ جلوترش هم که یه خانم دیگه ای مشتری نداره!!! خب بمن چه، منم رفتم و گفتم یه بلیط برا بمبئی میخواستم، گفت تنها هستید ؟ یه لحظه مکث کردم من که ۱۹ سالمه مگه چیه ! گفتم بله تنهام وقتی داشت کارهای ثبت بلیط رو انجام میداد منم حسابی اسکنش کردم نه یک بار و دو بار تا تونستم هی از بالا میرفتم پائین و برمیگشتم خیلی سعی کردم که بهش بگم من چند ساله که آرزوی تحصیل خارج از ایران رو دارم ولی اگه شما با من دوست بشید من نظرم عوض میشه اصن دوس داشتم همونجا بشینم و تکون نخورم و نگاهش کنم وایییی دنیا رو سرم خراب شد چون یهو دیدم بلیط رو گرفته جلوم و میگه برو اتاق رئیس امضا کنه و همونجا پرداخت کنید منم که گمراه و اسیر شده بودم از نگاهم متوجه شد که چرا اینقدر زود!! دستشو برد عقب و گفت بزار خودم امضاشو میگیرم و از جلو من رد شد سمت اتاق رئیس و ایندفعه کل اندامشو اسکن کردم و اونم خوبه خوب متوجه این موضوع شده بود که یه نگاه سنگین داره بدرقش میکنه، چرا بعضی وقتا زمان اینقدر زود میگذره !!! داشتم با نگاهم میخوردمش که با دست بهم گفت که بیام اتاق رئیس و پولشو پرداخت کنم بهرحال کارای تهیه بلیط تموم شد ولی کارای من توو اون آژانس تموم نشده بود چون اون شب نمیدونید چه به من گذشت،فردای اون روز دوباره رفتم همونجا منتهی هیچ بهونه ای برا رفتن به داخل نداشتم منم از پشت شیشه عین بچه ای که از پشت شیشه مغازه شیرینی فروشی به شیرینی نون خامه ای ذل زده باشه منم به اون دختره ذل زده بودم و فقط خدا خدا میکردم کسی متوجه من نشه تا بتونم بیشتر نگاش کنم تا سیر شم ولی آدم حریص هم مگه سیر میشه ؟ این قضیه تا دو هفته ای که روز پرواز من بود همچنان ادامه داشت و هر روز بیشتر و بیشتر به این موضوع فکر میکردم که این همه دانشگاه توو ایران خب چرا حالا من باید برم هند ولی توو این افکار بودم که خودمو توو فرودگاه دیدم و با یه پرواز تمامی اون افکارم پرواز کردند و من مانده ام تنهای تنهااااا.

چندین سال بعد که بازم توو همون محل رضای شکست خورده تردد میکرد چندین مرتبه دختری رو دید که خیلی برازنده و چشمگیر و توو دل برو بود یه بار توو این خیره شدنها دیدم که هر چقدر من اونو نگاه میکنم اونم ذل زده به منو و دست بردار نیست طوری که بنده کم آوردم و سرم رو آوردم پائین البته از روی خجالت نه اینکه دوس نداشتم، اینجا بود که یه ندای درونی اوومد و در گوش من نجوا سر داد که رضا چه نشستی که بلند شو که وقت عاشقیه، بلند شو که رنگ زندگی دوباره عوض شده اونم چه رنگی !!!!

مدتی از این دید زدنها گذشت و منم با دیدن صورت این دختر که اسمش رو هم نمیدونستم چنان از خود بیخود میشدم که متوجه شدم اصن من به عشق این دختره هست که از مدرسه زود میام خونه و همیشه میرم توو کوچه که چی؟ فقط اونو ببینم آخه با دیدنش یه حس اوج گرفتن، حس پرواز، حس معلق شدن در فضا بهم دست میداد و چون احساس میکردم اگه منو این فرشته ی زمینی باهم دوست بشیم دیگه من تمام آرزوهام محقق شده مخصوصآ حس میکردم از من هم بزرگتره واااااااای یه دختر خوشگل اونم از من بزرگتر به من توجه داره ضمنآ منم دوست داره، خیلی سعی کردم بهش نزدیک بشم و بهش بگم من دوستت دارم ولی مگه بدون مقدمه میشه نهههههه اصلآ امکان نداره آخه ناراحت این بودم که بدست نیاورده از دستش بدم چون اون وقتا هم دخترها حتی زیر ۱۸ سال ازدواج می کردن و هم یه چند وقتی میشد که توو کوچه نمیدیدمش همش نگران بودم، اون روزا یه شعری بود که ورد زبون من افتاده بود که با یه روز میدونم بی خبر شروع میشد، منم عاشق و آدم عاشق میره دنبال چی؟ شعر و شاعری ، برا همین تصمیم گرفتم حالا که ذوق شعر گفتن ندارم خب همین شعررو تغییر بدم و شد اولین شعر زندگی من که نوشته بودم، یه روز میدوووونم بی خبر سر زده ازراه میرسی کارت عروسی مییییی دهی با آشنا ها می روی آههههه با آشنا ها می روی ………. اینو نوشتم توو یه تیکه کاغذ و کسی هم نبود که بمن بگه خب حالا چجوری میخوای این نامه رو به دستش برسونی آخه یه بچه خجالتی که نمیتونه بره جلو و به یه دختر بگه بفرمائید این برا شماست. بهرحال روزها سپری میشد و این نامه از بس توو جیب من بود خیلی مچاله شده بود یه روزی که داشتیم توو کوچه فوتبال بازی میکردیم بعد از مدتی طولانی که ندیده بودمش رنگ از رخسارم پرید و به دوستام گفتم اوووه من باید برم جایی و دیگه بازی نمیکنم و وقتی اون فرشته از کنارم رد شد منم دنبالش راه افتادم خوب میدونستم که فقط دو کوچه توو د رتوو فرصت دارم که نامه رو به دستش برسونم رفتم و رفتم و رفتم ولی تا د ر خونشون نتونستم هیچ حرکتی بکنم اونم که متعجب شده بود چرا من پشت سرشم اونم تازه هر جایی که اون قدم میذاشت سعی کردم همونجا قدم بزارم، تا رسیدیم در خونشون در رو باز کرد و یه نگاه پر انرژی به من انداخت که انگار تازه متوجه شده بودم من ماموریت دارم، در بزرگ فلزی وقتی بسته شد انگار دریچه قلب من بسته شده منم شروع کردم از اون در بالا رفتن کاغذ رو از جیبم د رآوردم یه کم بیشتر مچالش کردم و پرت کردم و افتاد پشت سرش منم که احساس کردم ممکنه نبینه و داداشش یا باباش اونو پیدا کنه همون بالا با پاهام محکم زدم به د رو تا روشو برگردوند که ببینه کیه بدون اینکه منو ببینه پریدم پائین و در رفتم.

هیچکس نبود بهم بگه آخه جوجه اگه عرضه نداری عرضه رو درست نوشتم؟ مگه مجبوری کاری بکنی که آدرنالین خونت اونقدری بالا بره که ضربان قلبت دوبل بشه و به مرز سکته برسی بهرحال شوق و شعفی پیدا کرده بودم که هنوزم حاضر نیستم باچیز دیگه ای عوض کنم دروغ گفتم الان با چیزای دیگه ای عوض میکنم، بهرحال من تی نیجر شده بودم و یه غریضه ای پنهان در من شکوفا شده بود ولی نمیدونستم جریان چیه، این حرکت و اتفاقهای مشابه تا مدتی کم و بیش رخ میداد و منم داشتم زندگی میکردم زندگیی با رنگی زیبا فکر کنم رنگ زندگی ارغوانی شده بود، چند وقتی بود که انقلاب شده بود و مملکت ثبات لازم رو نداشت یه روز صبح تعطیل سرو صدای زیاد خیلی از همسایه های فضول از جمله منو به خودش جلب کرد وقتی رسیرم مرکز اون ناآرومی، دیدم چند تا مرد قوی هیکل دارن دوست منو و خواهرش رو میبرن کمیته، میخواستم برم جلو و بگم یکی از این دخترا خیلی پاکه و بیگناه اون کاری نگرده من میشناسمش بخدا آدم خوبیه، با این تخیلات غوطه ور شده بودم که اونا رو سوار ماشین کردند و بردند، بعدها از همسایه ها متوجه شدیم که اونا مجاهد بودند و دیگه هیج وقت ندیدمش.

تو توو زندگی چند بار شکست خوردی؟ چند بار شکست عشقی خوردی؟ چند بار که شکست خوردی حتما” بلند شدی که الان وجود داری، مطمئن باش با شکست عشقی هم بلند میشی ناراحت نباش
زمان when the time flies زمان که سپری میشه همه چی به اول بر نمیگرده بلکه از اول هم بهتر میشه فک کنم چالز چاپلین گفته همه چی آخرش خوب میشه اگه میبینی هنوز خوب نیست بدون هنوز آخرش نشده.
من توو زندگی صدها بار شکست خوردم و بلند شدم خیلی وقتا خودم بلند شدم بعضی وقتا هم منو بلند کردند منظورم اینه که کمکم کردند تا به زندگی برگردم، و از اونجائی که شکست عشقی کمتری خوردم برا همین تعدادش توو ذهنم مونده، بله من ۱۷ بار شکست عشقی خوردم آره ۱۷ بار و الان بازم دارم زندگی میکنم.

یادمه من ۱۲ سالم بود که هر روز خب برا بازی میرفتم توو کوچه، حالا بعضی وقتا فوتبال بازی میکردیم بعضی وقتا هم بازی های دیگه. من که عاشق یه بازی شده بودم میدونید عاشق قایم موشک بازی آره بازی دخترونه، آخه یه دختره بود به اسمه سهیلا و سهیلا ۱۵ سالش بود یعنی از من بزرگتر اونم دختری شیطون و بلا، یادمه هر وقت یکی چشم میذاشت من همون نردیکیا قایم میشدم و اونا هم منو خیلی زود پیدا می کردن یه بار تا شمارش معکوس شروع شد، این دختر بلا دست منو گرفت و دوتائی شروع کردیم به دور شدن از اون محیط و رفتیم پشت یه ماشین قایم شدیم منم که تازه بالغ شده بودم خب بقیش دیگه یه هیچ کس مربوط نیست بغیر از خودمون دوتا، منم که تشنه… دیگه کسی نمیتونست منو از کوچه جمع کنه این جریان چند سالی ادامه داشت و برا منم رنگ زندگی عوض شده بود و فکر کنم شدده بود صورتی خوش رنگ ولی بعد از مدتی متوجه نشدم چی شد که بدون اطلاع قبلی یهو سهیلا با خونوادش از اون محل رفتند و تازه اونجا بود که متوجه شدم سرم کلاه رفته و اصلا حتی اونقدری ارزش نداشتم که به من بگه که از اون محل میخوان برن، بهرحال تمامی اون هیجان و شور و نشاط به یکباره تموم شدند و اینچنین بود که اولین شکست عشقی رقم خورد.

زندگی بدون تجربه، بها دادن به تمامی رفتارهای آدمهای اطراف خودمونه و بعد از مدتی متوجه میشی که لطف بیش از حد وظیفه میشه و عدم انجامش مایه دردسر. بعد از چندی که ناراحتی ها و کشمکش های زندگی خسته ات کرد، نا خودآگاه تو هم شروع به پر خاشگری می کنی و دیگه اون اراده اولیه و کنترل بر روان رو نخواهی داشت، کم کم از خودت خسته میشی و اگه اهل تفکر باشی سعی میکنی که خودتو پیدا کنی، دوست داری بازم مهربون باشی، از منطق توآم با احساس استفاده کنی تازه وقتی شناخت خودت کامل شد و متوجه شدی که باید آروم باشی و با دیگران مهربون، خب دوباره اختلاف نظر بوجود میآد و اونوقت میخوای از دریچه علم و منطق و صحبت متقابل وارد بشی و تازه اونجاست که متوجهم میشی ای یکی اصلا و ابدآ جواب نمیده، میدونی درست مث وقتی هست که خودتونو ملزم احترام به قوانین راهنمایی و رانندگی می دونید و از جاده کنار خاکی سبقت نمیگیری حالا اگه کسی این کارو کرد و نزدیک بود با شما تصادف کنه و موجبات ناراحتی شما رو فراهم کرد انوقت شما توو اون ترافیک میرید و جلوی اون راننده و محترامانه و مودبانه بهش میگید که این کارش درست نبوده، تصور کنید که برخورد اون آدم چیه!!!!!! خیلی وقتا توو زندگی برخورد آدمای نزدیک به ما دقیقآ همونطوره…. همونطور.