بشکند دستی که نمک ندارد، فکر نمیکنم کسی باشه که این جمله رو نشنیده باشه ولی خوش بحال کسی که این جمله رو در مورد خودش نشنیده باشه و این اعتقادیست که بنظر میاد خیلیا در جامعه ایرانی بهش باور دارن و این باوریست که بهش میگن مهرطلبی.
مهرطلبی درواقع نیاز به تأیید دیگران و کسب رضایت آن‌ها به هرطریق ممکن است. کمک کردن‌های بی حد و حساب، محبت‌های بی‌اندازه و شاید بی‌دلیل و… از روش‌هایی هستند که برای جلب رضایت، در افراد مهرطلب به‌چشم می‌خورد شاید هر کسی دوست داشته باشه با چنین فردی در ارتباط باشد، اما متاسفانه ارتباط با یک فرد مهر طلب معایب خاص خودش را دارد. به تعبیری ارتباط با یک فرد مهر طلب، گیر افتادن در یک باجگیری عاطفی است چون پرخاشگری، اضطراب و افسردگی از نشانه های بارز این افراد میباشد.
اگر بخواهیم باورهای مهر طلبانه خود را تغییر دهیم میبایست باورهایی همچون همه باید مرا دوست بدارند، باید مورد تأیید همه باشم، اگر مخالفت کنم مرا طرد می‌کنند اینگونه تصورات غیر منطقی را کنار بگذاریم، در واقع بنظر میرسد مهرطلبی یک اختلال شخصیتی مردمی است چرا که وابستگی روحی و مهرطلبی در کل آحاد جامعه بوده و از دیرباز درخون و گوشت و استخوان ما ملت نفوذ کرده است.
n fact concerned person will tend to perceive a given situation in terms of the dimensions of his strongest schemas relevant to that situation and place himself or other persons in that situation.
پس بطور خلاصه مهر طلب، کسی است که نیازمند و محتاج مهر دیگران و تایید آنهاست چون احتمالا” نیاز نوازشی او در دوران کودکی به درستی پاسخ داده نشده است. از دیگران خشمگین می شود که چرا تا این حد، پرتوقع هستند و یا بر او و حقوق او تخطی می کنند و یا او را در نظر نمی گیرند و کم کم این خشم، او را به عناد با خود و با دیگران می کشاند.
مطلب خیلی زیبایی بود.
من نمیدونم مهر طلب هستم یا نه ولی من مهربانی رو خیلی دوست دارم و بدون هیچ چشم داشت و توقعی محبت میکنم و منتظر محبت و مهر طرف مقابل نیستم و اگر واقعا دنبال توجه طرف مقابل نباشیم و بدون هیچ چشم داشت و توقعی محبت کنیم خیلی راحت تر زندگی میکنیم.