بخشیدن بهتره یا فراموش کردن
نه سرابم نه برای دل تنهایی تو جام شرابم، نه جهنم نه بهشتم چنین است سرشتم، تو ندانی که خود آن نقطه عشقی تو خود آن باغ بهشتی به خود آی.
هر چیزی را که تقصیر من بیندازی قبول دارم ولی یادت باشه عاشق شدنم تقصیر توست.
بهتر و معقولتر است که با نگاه به گذشته که حتما خاطرات خوب و خوشی را بهمراه داشته، به آنها
متمرکز شد و لذت برد.
بخشیدن اصلا و اصولا آسان نیست ولی یه ارمغان زیبا بهمراه داره اونم آرامش است که با ارزش ترین ارزش های آدمی است.
میتوان با یک نفر بیست سال زندگی کرد سپس آن شخص برایش غریبه شود برای فراموش کردن این افراد دو مرحله لازم است که بخش اول بخشش میباشد همچنین میتوان با یک نفر بیست دقیقه وقت گذاشت و تا آخر عمر فراموشش نکرد، کلید اینجاست که خاطرات مختلف که با احساس به حافظه می چسبند جدایی ناپذیرند مگر با ممارست و توان بالا، یعنی در واقع فراموش کردن بخشیدن است و چه سخت است فراموش کردن کسی که با رفتنش تمامی وقایع ناگوار نیز به حیطه فراموشی سپرده شود.
افکار ما، در درون یقینا بازتاب به بیرون دارد و انعکاس افکار با بار منفی، خب حتما ناراحت کننده نیز هست، هیچگاه فراموش نکنیم که ما نیز ممکن است در شرایط خاص دچار نقصان و لغزش شویم که محتاج بخشیده شدن باشیم کما اینکه بارها و بارها از جانب حق تعالی این اتفاق افتاده است.
به یاد داشته باشیم بخشیدن دل بزرگ می خواهد، دلت بزرگه خب نشون بده.
به نقل از گابریل گارسیا:
در عرض یک دقیقه میتوان یک نفر را خرد کرد، در یک ساعت کسی را دوست داشت، در یک روز میتوان عاشق شد ولی یک عمر طول خواهد کشید تا کسی را که دوست داشتی فراموش کنی.
یادمان باشد بخشیدن فراموش کردن نیست ولی فراموش کردن بخشیدن را بهمراه دارد.
همیشه می گفتم مگر خداوند طرفدار ظالم است که میگوید “ببخش” مگر ظالم را باید بخشید و بعدها فهمیدم که درست است که حق مظلوم ضایع شده است ولی تنها خداوند است که حق قضاوت دارد و این حق را به طبیعت داده که هیچگاه ظالم را نبخشد.