ذره ذره, محبت را باختم و شکست را بردم.
این نوشته ( شهاب حسینی ) خیلی زیباست:
اگر کسی تو را با تمام مهربانیت دوست نداشت؛
دلگیر مباش که نه تو گناهکاری نه او!
آنگاه که مهر می ورزی مهربانیت تو را زیباترین معصوم دنیا می‌کند … پس خود را گناهکار مبین.
من عیسی نامی را می شناسم که ده بیمار را در یک روز شفا داد و تنها یکی سپاسش گفت!!!
من خدایی می شناسم که ابر رحمتش به زمین و زمان باریده ، اما فقط یکی سپاسش می گوید و هزاران نفر کفر !!!
پس مپندار بهتر از آنچه عیسی و خدایش را سپاس گفتند ،از تو برای مهربانیت قدردانی می کنند.
پس از ناسپاسی هایشان مرنج و در شاد کردن دلهایشان بکوش… که این روح توست که با مهربانی آرام میگیرد .
تو با مهر ورزیدنت بال و پر میگیری …
خوبی دلیل جاودانگی تو خواهد شد …
پس به راهت ادامه بده،
دوست بدار نه برای آنکه دوستت بدارند …
تو به پاس زیبایی عشق ، عشق بورز.زندگی خود پانتومیمه، حرف بزنی باختی.
ذره ذره, محبت را باختم و شکست را بردم.