۲۲۲۲ انسان و فقط ۷۰۷ نفر که اکثرا زن و بچه بودند نجات یافتند واقعا مسئولیت مرگ تدریجی ۱۵۱۵ انسان توی آب دمای ۲ درجه با کیه؟
- Hull Designer طراح ساخت
- Engineers in Ship Yard مهندسین ساخت
- Act Of God حوادث ناگهانی
- Human Error خطای انسانی
- Nobody هیچکس
| شبی که تایتانیک غرق شد |
| روزنامه «نیویورک هرالد» روز بعد از حادثه ۱۹۱۲/۰۴/۱۴ در صفحه اول خود چنین تیتری را به رویت خوانندگانش رساند: «از مجموع ۱۸۰۰ نفر سرنشینان تایتانیک تنها ۶۷۵ نفر که عمدتا زن و کودک هستند نجات یافتند.» البته چندی بعد معلوم شد که این خبر هول هولکی تنظیم شده و آمار دقیق این بوده است: از ۲ هزار و ۲۲۳ نفر مسافر فقط ۷۰۷ نفر نجات یافتند و هزار و ۵۱۵ نفر غرق شدند. ۴۵۳ نفر از مسافران درجه یک و ۱۱۹ نفر از مسافران درجه ۲ و ۱۰۴ نفر از مسافران درجه ۳ نجات یافتند. در جریان این فاجعه، ۱۳۴۷ مرد و ۱۰۳ نفر زن جان خود را از دست دادند. نیمی از کودکان هم در آب غرق شدند و اکثر مسافران به دلیل سرمای شدید و دمای ۲ درجه آب یخ زدند. در آن شب کاپیتان کشتی پس از آنکه دریافت که کار خراب است، چنین گفت: «از این لحظه به بعد هر کسی مسئول جان خودش است.» کاپیتان ادوارد جان اسمیت ۶۲ ساله وقتی از کابین خارج شد، دیگر اثری از خود بر جای نگذاشت و سایه اش هم میان ترددهای سراسیمه سرنشینان و خدمه تایتانیک روی عرشه گم شد. بعد ها هم جسد وی هرگز پیدا نشد. تایتانیک در آن زمان بزرگ ترین کشتی بخار مسافربری جهان بود که در کارخانه کشتی سازی هارلند و ولف در ایرلند ساخته شد. مهندسان این کشتی پیشرفته ترین تکنولوژی موجود در آن زمان را به کار گرفته بودند. طرح اولیه کشتی توسط لرد پیر، رئیس کارخانه ارائه شده بود که پس از بررسی توسط مدیران کارخانه مورد تایید واقع شد. سرانجام در ۳۱ مارس سال ۱۹۰۹ میلادی ساخت تایتانیک آغاز شد و مهندسان و کارگران کارخانه دو سال مشغول آن بودند. تایتانیک دارای ۴ سیلندر، ۴ دودکش، ۳ موتور بخار و یک توربین فشار معکوس به همراه ۳ پروانه پرقدرت بود. استخر شنا، زمین ژیمناستیک، کتابخانه و زمین بازی اسکوواچ داشت. برای مقامات اتاق های درجه یک از چوب و مبلمان بسیار گرانقیمت و فوق العاده زیبا استفاده شده بود. اتاق های درجه ۲ و ۳ نیز تمام امکانات رفاهی مورد نیاز را داشتند. پلکان کشتی بسیار زیبا بود و از چوب بلوط ساخته شده بود. لامپ ها طوری انتخاب شده بود که نورها طبیعی به نظر برسد و اوج تکنولوژی آمیخته با معماری در این کشتی مشاهده می شد. بلای شبانه  شب یکشنبه ۱۴ آوریل سال ۱۹۱۲ میلادی بود. درجه حرارت هوا به سرعت در حال کاهش بود و آب اقیانوس سردتر می شد، ماه در آسمان دیده نمی شد اما هوا نسبتا صاف بود. در ساعت ۱۱ و ۴۰ دقیقه پیامی برای تایتانیک مخابره شد که در آن هشدار داده شده بود که یک توده یخ شناور در مسیر کشتی وجود دارد. چند دقیقه بعد پیام دیگری از کشتی دیگر با همین مضمون به تایتانیک مخابره شد اما هیچ کدام از دو پیام به تایتانیک نرسید. در ساعت ۱:۴۵ ناگهان یک توده یخ در مقابل کشتی ظاهر شد. زنگ خطر سه بار به صدا درآمد. کاپیتان تمام تلاش خود را برای تغییر مسیر کشتی انجام داد اما دیر شده بود. گوشه راست کشتی با توده یخ برخورد کرد و چندین جای کشتی صدمه دید، بهتره بدونید ۹ برابر یخی که روی سطح آب دیده میشود زیر آب قرار دارد. ناگهان آب وارد کشتی شد. صدمات وارده جبران ناپذیر بود. کاپیتان اسمیت و توماس اندرو به این نتیجه رسیدند که کشتی در حال غرق شدن است و در نیمه شب دستور دادند که قایق های نجات را به آب بیندازند. تایتانیک دارای ۲۰ قایق نجات به ظرفیت یک هزار و ۱۷۸ نفر بود. در حالی که تعداد خدمه و مسافران روی هم ۲ هزار و ۲۲۳ نفر بود. ۱۶ قایق درون جرثقیل کشتی و تعدادی هم قایق تاشو وجود داشت.مسافران درجه ۱ و ۲ کشتی به راحتی به قایق ها دسترسی داشتند اما مسافران درجه ۳ امکان دسترسی به قایق نداشتند. یک در بزرگ مسافران درجه ۳ را از بقیه مسافران جدا می کرد. زمانی که زنان و کودکان مسافران درجه ۱ و ۲ نجات یافتند، مسافران درجه ۳ هنوز انتظار می کشیدند. ابتدا زنان و کودکان را سوار قایق ها می کردند. دو نفر از خدمه کشتی مرتبا پیام می فرستادند و اوضاع نابهنجار به وجود آمده را گزارش می دادند و چند کشتی از جمله المپیک، پیام را دریافت کردند اما آنها به قدری دور بودند که هیچ کدام نتوانستند خود را به موقع برسانند. یکی از کشتی ها ۴ ساعت بعد از حادثه رسید. مسافران هیچ کدام غرق شدن تایتانیک را باور نداشتند. برای همین ابتدا بیشتر قایق ها تقریبا خالی بودند. اما پس از گذشت اندک زمانی مسافران متوجه وخامت اوضاع شدند و کشتی کم کم به داخل آب می رفت. در ساعت ۲:۲۰ دقیقه بامداد کشتی از وسط به دو نیم شد و یک قسمت به طور کامل درون آب رفت و پس از گذشت چند دقیقه نیمه دیگر تایتانیک هم درون آب فرو رفت و این چنین عصر تایتانیک به پایان رسید. بقایای این کشتی عظیم بخار تا ۷۳ سال دست نخورده در اعماق اقیانوس باقی ماند. در سال ۱۹۸۵ یک تیم غواصی باستان شناسی بقایای تایتانیک را در عمق ۴ هزار متری کشف کردند. دماغه و قسمت پاشنه کشتی به فاصله ۶۰۰ متری از یکدیگر در کف اقیانوس جای گرفته و میان آنها مبلمان، چمدان ها، تکه های لباس، ظرف، جواهرات و دیگر اشیای شخصی مسافران به چشم می خورد؛ شاهدان خاموش یک فاجعه انسانی.  |