برچسب: تحمل

acceptance و یا پذیرش یعنی تصدیق و قبول شرایط، از جمله خود ما و افراد زندگی ما به نحویکه هستیم و هستند. به این جهت است که ما آرامش می یابیم و توانایی ارزیابی شرایط را پیدا می کنیم و همچنین میتوانیم شرایط را تغییر دهیم اما وقتی نمی توانیم آن چیز را تغییر دهیم آنرا تحمل میکنیم. باید بپذیریم که نگه داشتن تمامی خاطرات ناگوار و مشکلات در اعماق ذهنمان روان ما را دچار مشکل می کند باید بپذیریم در زمان حال زندگی کنیم.

acceptance vs tolerance impact on relationships تفاوتهای اساسی بین پذیرش و تحمل در روابط: پذیرش، روابط مبتنی بر احترام و درک متقابل را پرورش می‌دهد در حالی که تحمل ممکن است منجر به تداوم تعصبات اساسی شود که میبایست از هر گونه تعصب و غیرت دوری کرد.

Acceptance: Acceptance refers to embracing and valuing individuals regardless of their differences, whether they pertain to race, ethnicity, gender, sexual orientation, religion, or any other characteristic. It involves recognizing and respecting the unique identities and experiences of others without judgment or prejudice. In essence, acceptance fosters a sense of belonging and inclusivity, where individuals feel valued for who they are.

Tolerance: Tolerance, on the other hand, entails the willingness to tolerate or endure differences, even if one does not necessarily agree with or fully understand them. While tolerance implies a level of respect and forbearance towards diverse perspectives, it falls short of genuine acceptance. Tolerance may involve merely tolerating the presence of diversity without actively embracing or acknowledging its importance.

پذیرش به معنای پذیرفتن و ارزش قائل شدن برای افراد صرف نظر از تفاوت‌هایشان، چه مربوط به نژاد، قومیت، جنسیت، گرایش جنسی، مذهب یا هر ویژگی دیگری باشد، اشاره دارد. در اصل، پذیرش حس تعلق را تقویت می‌کند در واقع افراد به خاطر آنچه هستند، احساس ارزشمندی می‌کنند در صورتیکه تحمل به معنای سطحی از احترام و مدارا نسبت به دیدگاه‌های متنوع است اما به معنای پذیرش واقعی نیست. ت و ت و ت هم نباید فراموش گردد یعنی توانائی تحمل تفاوتها.