۱٫ اختلال شخصیت وابسته Dependent personality disorder
افراد مبتلا به این اختلال، اعتماد به نغس کمی دارند و مدام احساس نیاز به مراقبت در آنها وجود دارد. درنتیجه در تصمیم‌گیری‌های روزانه نیز نیاز به همراهی دیگران دارند. برای برقراری ارتباطات به مدت زمان زیادی نیاز دارند و از ترک شدن به شدت می‌ترسند. کسی که به این اختلال دچار است، کفایت لازم برای کارهای مختلف را در خود نمی‌بیند و به دیگران وابسته است و احتمال سوءاستفاده از آنها نیز زیاد است.
این افراد شخصیت بسیار وابسته به دیگران دارند حتی نمی توانند به تنهایی تصمیم بگیرند زیرا بیش از اندازه به دیگران متکی هستند . این افراد نمی توانند به طور مستقل کاری را انجام دهند یا حتی شروع کنند به همین دلیل نیاز شدید به مراقبت دارند.
اختلال شخصیت اجتنابی Avoidant personality disorder
این اختلال باعث میشود تا افراد مبتلا به آن مدام احساس کمبود و جذاب نبودن داشته باشند. آنها به‌شدت از تحقیرشدن، نقد و طردشدن می‌هراسند. آنها تنها به روابطی تن می‌دهند که مطمئن هستند در آنها دوست داشته می‌شوند و حتی در روابط بسیار صمیمی نیز برای خود محدودیت‌های زیادی قائلند.
در درون خود معمولا نسبت به رفتارهای شخصی و رفتارهای دیگران مدام با کشمکش روبه‌رو هستند. همین کشمکش‌های درونی مانع از برقراری ارتباطات مؤثر و روان با دیگران میشود و هرچه این احساس انفعال بیشتر بشود، منزوی‌تر می‌شوند..
این افراد به طور افراطی به مخالفت ها و انتقادهای منفی واکنش نشان می دهند ، آن ها از اینکه در مقابل انتقاد ها و واکنش های منفی قرار بگیرند ترس دارند و سعی می کنند در این هنگام محل را ترک کنند یا از معاشرت با دیگران خودداری می کنند.
Obsessive compulsive personality disorder .3. اختلال شخصیت وسواسی اجباری
در این اختلال، افراد به‌شدت درگیر فهرست‌ها، جزئیات، دقت در ریزه‌کاری‌ها در امور مختلف هستن این‌گونه از افراد باعث می‌شوند تا از به پایان‌رساندن کارها بازبمانند. این دسته از افراد باعث می‌شوند تا ویژگی‌هایی کنترل‌گر، به دور از مزاح، به شدت بااحتیاط و جدی داشته باشند. این افراد در برقراری روابط بسیار محدود و جدی عمل می‌کنند و مایل هستند تا درمقابل همه چیز خود را کنترل کنند طبیعی است که چنین امکانی همیشه وجود ندارد، ازاین‌رو وقتی احساس کنترل‌گری را نیاز دارند، ناکام می‌مانندو عذاب خواهند کشید.
این افراد که به اختلال وسواس جبری مبتلا هستند ، حتی اگر نیاز مالی نداشته باشند ، کار می کنند و آن چنان روی کار خود متمرکز می شوند و به جزئیات که اغلب مهم نیستند ، توجه می کنند که حتی زمانی برای استراحت نیز ندارند .
آن ها به شدت درگیر رعایت کردن مقررات ، جزئیات ، سازمان دهی و هماهنگی هستند که از امور اصلی جا می مانند ، این اختلال ممکن است از سن ۱۸ سالگی شروع شود .
